بررسی رابطه بین نگرانی مرضی، شیوه های حل مسأله و افکار خودکشی در نمونه غیر بالینی

زمینه و هدف: خودکشی یک از علل مرگ در بزرگسالان در جهان است. تحقیقات انجام شده بر روی خودکشی بر ارتباط بین اختلالات خلقی، اختلالات سایکوتیک و برخی اختلالات شخصیت تاکید می کنند. ولی ارتباط بین خودکشی و سایر انواع آسیب شناسی روانی از جمله اختلالات اضطرابی توجه کمتری دریافت کرده، و تحقیقات کمی وجود دارد که ارتباط علایم اضطرابی بدون افسردگی را با خودکشی بررسی کنند. هدف این مطالعه شناخت ارتباط بین نگرانی، افکار خودکشی و سبک های حل مسأله در نمونه غیر بالینی است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. 66 دانشجوی دختر داوطلب با شرط عدم ابتلا به افسردگی انتخاب و سؤالات پیکل برای خودکشی، مقیاس حل مسأله کسیدی و لانگ و مقیاس ارزیابی نگرانی آسیب شناختی را تکمیل نمودند. داده ها با کمک آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: افراد دارای افکار خودکشی، دارای برنامه خودکشی و سالم تفاوت معناداری از لحاظ میزان تجربه نگرانی و سبک های حل مسأله داشتند (01/0p<). همبستگی معناداری بین نمرات نگرانی آسیب شناختی و سه خرده مقیاس حل مسأله وجود داشت و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد نمرات نگرانی بر روی برخی از سبک های حل مسأله تأثیر گذاشته است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش علاوه بر تایید فرضیه وجود ارتباط بین میزان نگرانی، شیوه های حل مسأله و افکار خودکشی، تأثیرگذاری نگرانی بر گرایش به برخی شیوه های حل مسأله را نیز تایید می کند. وصول مقاله: 2/10/87 اصلاح نهایی: 7/2/88 پذیرش مقاله: 8/2/88